Op zondag 24 september viert de Rooms-Katholieke Kerk voor de 109e keer de Werelddag van de Migrant en de Vluchteling. Die dag werd ingesteld vóór de eerste wereldoorlog toen veel Italianen, waaronder de familie Bergoglio, de armoede in hun vaderland ontvluchtten. Ook uit Nederland zijn massaal mensen geëmigreerd in de hoop op een betere toekomst elders. Inmiddels is een kabinet ten val gekomen over de vraag of gezinshereniging van vluchtelingen een principieel mensenrecht is of een praktisch probleem. Welk standpunt neemt de kerk in over migratie?

Franciscus’ eerste reis als Paus was in 2013 naar Lampedusa. Op dit kleine Italiaanse eiland, dichtbij Tunesië komen veel berooide en wanhopige vluchtelingen aan in wrakke bootjes. Maar er komen ook velen níet aan. Op een altaar dat bestond uit zo’n omgekeerd bootje droeg de Paus de mis op voor de talloze naamloze verdronken mannen, vrouwen en kinderen. In paars kazuifel vroeg hij vergeving voor alle wetten en beslissingen die ertoe leiden dat dit maar blijft gebeuren. “Una vergogna! Een schande! Adam waar ben je? Kaïn, waar is je broer?” De paus stak de inwoners van Lampedusa een hart onder de riem die ondanks alles de helpende hand toe blijven steken. Want alleen moed en solidariteit, mensen die niet wegkijken, bieden een tegenwicht tegen “de welzijnscultuur waardoor we alleen aan onszelf denken. We leven in zeepbellen. Ze zijn misschien mooi maar ze stellen niets voor. Ze zijn de illusie die de onverschilligheid doorgeeft aan anderen. In deze wereld van mondialisering hebben we de onverschilligheid geglobaliseerd.”

In zijn boodschap voor 24 september pleit de paus voor het recht om niet te moeten emigreren: ‘Het betreft hier een recht dat nog niet wettelijk is vastgelegd, maar dat van fundamenteel belang is. De wereldwijde hulpbronnen zijn niet onbegrensd. Zodoende hangt de ontwikkeling van de economisch armste landen af van het vermogen tot samen delen dat wij tussen alle landen tot stand kunnen brengen.

Zolang dat recht niet gerealiseerd is, is pastorale en praktische zorg geboden. “Want ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven, Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en gij hebt Mij opgenomen, Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed, Ik was ziek en gij hebt Mij bezocht, Ik was in de gevangenis en gij hebt Mij bezocht” (Mat. 25, 35-36).

NL Bisschoppen over Ter Apel: ‘Vluchtelingen en asielzoekers moeten op waardige wijze worden geholpen. Niet alleen de instanties, ook gelovigen hebben hierin een taak.’

www.rkkerk.nl

‘Deze woorden klinken als een voortdurende vermaning om in de migrant niet alleen een broeder of een zuster in moeilijkheden te herkennen, maar Christus zelf, die aan onze deur klopt’.

Synodale weg

De Paus ziet de reis van migranten ook als de reis van ons allemaal: ‘De synodale weg die de kerk is ingeslagen brengt ons ertoe in de meest kwetsbare personen – en onder hen zijn veel migranten en vluchtelingen – bijzondere reisgenoten te zien. We moeten van hen houden en voor hen zorgen als broeders en zusters. Alleen door samen op weg te zijn zullen wij ver kunnen gaan en het gemeenschappelijke doel van onze reis bereiken.’

God, almachtige Vader,
geef ons de genade ons ijverig in te zetten
ten gunste van gerechtigheid, solidariteit en vrede,
opdat al uw kinderen de vrijheid wordt gegarandeerd
om te kiezen voor migreren of blijven.

Geef ons de moed
alle gruweldaden van deze wereld aan te klagen,
te strijden tegen elk onrecht
dat de schoonheid van uw schepselen
en de harmonie van ons gemeenschappelijk huis verminkt.

Ondersteun ons met de kracht van uw Geest,
opdat wij uw tederheid voor iedere migrant
die Gij op onze weg plaatst, kunnen tonen
en in alle harten en in elke omgeving
de cultuur van ontmoeting en zorg uitdragen.

Amen.

Boodschap van de NL bisschoppen n.a.v. Ter Apel


Lees hier de column van Th. vd Sman over vluchtelingen in het zand van Elburg.