Weer een nieuw begin

Allereerst wens ik u allen een Zalig Nieuwjaar, een zo goed als mogelijke gezondheid en veel geluk in 2023!

Het nieuwe jaar is al begonnen bij het schrijven van deze column en enerzijds voelt een nieuw jaar niet zo heel veel anders dan het jaar ervóór, anderzijds ligt er nog zoveel open waar we nog niets van weten of waarvan we nog niet weten hoe zaken zullen gaan.

Het jaar 2022 sloot ik af met 6 uitvaarten in de 2 weken vóór en ná Kerstmis en mijn gedachten gaan uit naar alle families, die in dit nieuwe jaar verder moeten zonder hun geliefden. Sommigen waren op de leeftijd van de heel sterken, maar anderen menselijkerwijs veel te jong. Het verlies en gemis blijven echter gelijk!

Midden in die weken was het Kerstmis en wat hebben we weer kunnen genieten van vieringen in onze kerken, nadat we dat 2 jaar door corona niet hebben gekund.

Persoonlijk kwam er ook mooi nieuws: opnieuw mogen wij ons gaan verheugen op een kleinkind. Ons zesde al, wat een geschenk, wat een rijkdom!

Tegelijk is dit voor mijzelf ook een bijzonder jaar. Het laatste als parochiemedewerker/pastoraal medewerker in de parochie Thomas a Kempis. Aan het einde van dit jaar (officieel per 1 december) stopt mijn aanstelling en ben ik ook 67 jaar.

Een jaar van bezinnen dus: wat wil / kan / mag ik daarna nog blijven doen in de parochie?

Heel graag blijf ik als vrijwilliger – die ik overigens nu ook ben – actief betrokken bij de parochie. Dit vraagt ook overleg binnen het pastoraal team. U hoort/leest hierover in het komende jaar zeker nog wel.

Genoeg over mij! Ook u allen heeft weer een nieuw jaar voor de boeg. Hoe zal het verlopen?

Ook daarin zullen we helaas weer afscheid moeten nemen van geliefden en zullen ziekte en verdriet nog aan de orde zijn, maar mogen we hopelijk ook nieuw leven begroeten. Er zullen onder u zijn, die komend jaar met pensioen gaan of juist zullen afstuderen en werk gaan zoeken.

Aan hen, die horen bij de eerste groep en dus meer tijd zullen gaan krijgen, zou ik willen vragen: denk bij invulling van uw beschikbare tijd ook eens aan de parochie, aan de geloofsgemeenschap. Want wat hebben wij u nodig!

Als bestuurslid, maar ook anderszins. Want zonder vrijwilligers kan onze kerk niet bestaan.

De te besteden tijd bepaalt u zelf, maar uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat de voldoening doorgaans groot en zinvol is!

Op de u wellicht bekende Gerarduskalender staat op 1 januari de volgende Ierse spreuk:

‘God sluit nooit een deur, of Hij opent wel een andere’.

Ik wens u allen toe, dat u dit ook zo mag ervaren in het nieuwe jaar!

Jeanne Gerretzen-Veldhuis,
parochiemedewerker.