Interview met diaken André van Boven bij zijn benoeming in 2019

Het is een regenachtige vrijdagmiddag vlak voor Kerst. Diaken André van Boven, onze nieuwe collega in het pastoraal team, heeft zojuist gesproken met een makelaar. Samen met zijn vrouw Carolien is hij van plan om in Lelystad te gaan wonen. Zij hebben er al goed rondgekeken en een paar woningen gezien die in de smaak vallen.

André is druk bezig om zijn werkzaamheden in de parochie van Zevenaar en omgeving af te ronden en van de parochianen afscheid te nemen. Daar is hij in 2012 neergestreken na 14 jaar in de gemeenschappen van de OLV van Amersfoortparochie te hebben gewerkt. Over zijn tijd in Zevenaar spreekt André met waardering en dankbaarheid. Toch was voor hem en zijn vrouw Carolien de tijd aangebroken om verder te trekken en de bisschop te laten weten beschikbaar te zijn voor een nieuwe benoeming. Waar wij als pastoraal team en parochiebestuur niet op hadden durven hopen, werd toch bewaarheid toen vicaris Cornelissen melding maakte van de benoeming van een nieuwe collega in het pastoraal team.

Onze nieuwe collega is graag bereid om via parochiebladen iets te vertellen over wie hij is maar vooral over wat hem beweegt. Maar een duffe opsomming van alles wat hij tot nu toe heeft gedaan, lijkt hem niet interessant. André zoekt graag de verdieping en houdt ervan om beelden te gebruiken. Zijn komst naar onze parochies omschrijft hij dan ook als: ‘een nieuwe vogel in de volière’. Hij komt binnen in een voor hem nieuwe omgeving, waar reeds allerlei vogels rondvliegen. Over en weer zal het tijd vragen om aan elkaar te wennen. Uiteindelijk hoopt André zijn plek te vinden.

Op mijn vraag of en hoe hij zich heeft voorbereid op deze nieuwe benoeming in het pastoraat antwoordt hij: ‘Eigenlijk helemaal niet’. In de loop van de jaren heeft hij geleerd hoe goed het kan zijn om ergens blanco aan te beginnen. Dat kan ook, want altijd is er innerlijk dat stevige anker van zijn geloof in God.

Terugkijkend op zijn tijd in het pastoraat vertelt André dat er in zijn gezin een verschuiving heeft plaats gevondern. In de Amersfoortse tijd en aan het begin van de tijd in de Liemers waren de drie dochters nog erg jong. Inmiddels zijn ze alle drie het huis uit en studeren in het midden van het land. Hierdoor is er voor hem en zijn vrouw Carolien een nieuwe levensfase aangebroken.

Een belangrijke drijfveer en motivatie voor André’s werk, komt voort uit een verlangen om dienstbaar te zijn. Hij hoopt het licht van de liefde van God, die hij zelf heeft ontvangen, door te geven. Dat impliceert dat er keuzes gemaakt moeten worden. Daar waar het licht reeds volop brandt, is extra verlichting niet nodig. André probeert op het spoor te komen van de plekken waar het donker is en het licht moeilijk toegang krijgt. Die gevoeligheid voor wat nodig is, dat zal zijn kompas zijn. André wil graag met de mensen op weg gaan om samen te delen in de vreugde van de boodschap van Christus.

Met de komst van André zijn er drie diakens actief in onze contreien. Diaken van Boven neemt de plaats in van de voltijd pastoraalwerker. Het is voor de parochianen goed om te weten hoe ze hem kunnen aanspreken. André zegt niet bijzonder formeel in elkaar te zitten. Hij kiest er niet voor om ‘pastor’ te worden genoemd. Liever ‘diaken’ of, na wat meer vertrouwd te zijn, met de voornaam.

Niet onbelangrijk is de vraag hoe André naar de toekomst kijkt van de drie parochies. Vanuit het pastoraal team is hem nadrukkelijk gevraagd om op het terrein van geloofsverdieping en catechese initiatieven te nemen. Hij ziet goede mogelijkheden om het goede nieuws van Christus door te geven en levend te houden. Hij is ervan overtuigd, dat die blijde boodschap de kerkelijke krimp of groei te boven gaat. Eerst en vooral gaat het om de inhoud, de rest komt daarna wel.

Tijdens onze kennismakingsgesprekken heeft André aangegeven dat hij graag zijn aandeel zal vervullen in het vieringenrooster. Hij leeft vanuit de vreugde om in de liturgie voor te gaan en wordt er ook door gevoed. André vindt het spannend en inspirerend: wat de liturgie ons aanreikt, mag gedeeld worden en een plek krijgen in het leven van alledag.

Dat dit gesprek vlot verliep, lag niet alleen aan het feit dat ondergetekende en André elkaar al lange tijd kennen. André van Boven is gemakkelijk in de communicatie. Hij luistert en formuleert goed.

Toen ik André tenslotte vroeg: ‘Welke kwaliteiten neem je mee?’ antwoordde hij: ‘Dat hou ik graag nog even geheim!’ Wij zullen daarom als collega-pastores, bestuurders en parochianen nog wat geduld moeten hebben. We zullen elkaar gaandeweg beter leren kennen. Met dit ‘geheim’ sluiten we ons gesprek af en begeven we ons weer naar Zwolle en Zevenaar. Buiten regent het nog steeds en het blijft guur in Oostelijk Flevoland. Maar met vreugde en vertrouwen gaan we samen de toekomst tegemoet.

Pastoor Ton Huitink